میدونم دوستم نداشتی اینو از چشات میخوندم

ولی شبها توی گریه بخدا دعات میكردم

 

یه روزی یادمه گفتی كه چقدر من مهربونم

حرفت و خاطره كردم گوشه دلم نوشتم

 

حرفای اون شب آخر هیچوقت از یادم نمیره

گفتی ما باید جدا شیم برو پیش یكی دیگه

 

دل من یه دریا خون بود ولی حرفام پر تردید

آخه من خوب میدونستم كه شما دوستم نداشتید

 

من ولی گفتم برو كه بیخودی اسیر نمونی

عشق زوری كه نمیشد اگه میخواستی میموندی

 

آخ كه چه جادویی داشتن اون دو تا چشم سیاهت

دلم و بدجوری برد اون صورت زیبا و پاكت

 

آخ كه تو چه ظلمی كردی به دل ساده و تنگم

مگه من چی خواسته بودم تو خودت بگو عزیزم

 

من بجز صداقت و عشق هیچ چیزی نخواسته بودم

ولی تو تنهام گذاشتی آخ كه من چه ساده بودم

 

آخ چقدر دلم گرفته واسه اون همه صداقت

واسه این قلب صبورم كه فرستادیش به غربت

 

طفلكی آخه تو اون شهر هرجا میرفت تو رو می دید

دیگه داشت دیوونه میشد داشت تو غصه ها می پوسید

 

من آوردمش تو غربت تا شاید آروم بگیره

تا شاید با دوری از تو خاطرات رو دور بریزه

 

ولی انگار خاطراتت واسه من همیشگی شد

راه دیگه ای نمونده ، شایدم خاك چاره ای شد

 

راستی یه چیزی بپرسم اگه ناراحت نمیشی

من برات بازیچه بودم یا عروسك قدیمی

 

رسم دنیامون همینه عروسك كه كهنه میشه

یه عروسك قشنگ تر میاد و جاش و میگیره

 

حالا با عروسك جدیدتون خوش میگذره

یا اونم قدیمی شد رفتید پیش یكی دیگه

 

دل من گلایه بسه بذار اون زیبا بمونه

لا اقل میون شعرام مثل گلها پاك بمونه

 

مثل اون گلهای مینا كه همیشه خوب و پاكن

شایدم گلهای یاسی كه رو دیوار حیاطن

 

آره بیوفا منم من! تو همیشه باوفایی

تو برام جلوه عشقی ،آره تو خود خدایی

نظرات شما عزیزان: